VLISSINGEN – Ik had woensdag mijn werkrooster zo gemaakt dat ik ’s morgens rustig kon wennen aan het niet roken. Maar donderdag was het weer als vanouds. Volle bak qua werk, maar een lege asbak wat betreft de sigaretten!
Want ik ben gestopt met roken, dus de asbakken zijn uit het zicht verdwenen. Donderdag was ik veel op locaties aan het werk. In de loop van de middag zat ik weer achter mijn bureau en computer. En toen kwamen die gedachten: Liggen de sigaretten nog ergens? Stel dat ik toch wil roken? Wat doe ik als ik er één neem, ga ik dan verder met mijn stoppoging of rook ik dan weer als vanouds. Misschien is dit alles gevoed door mijn eerste zwakke moment, maar misschien is dit ook wel gevoed door de berichten die ik hoor over hardnekkige doorrokers. Die het hun enige verzetje vinden. Het zwakke moment ben ik voorbij, want ik heb geen sigaret aangeraakt. Ik ben blij dat ik niet aan de zwakte heb toegegeven en ben gaan roken. En natuurlijk was er die rechterhand van mij. Regelmatig wil die uit gewoonte een sigaret pakken. Dat traject sla ik over. Ik geniet van dat kopje koffie die ik wel mag van mezelf. En ik geniet vooral van het niet roken!
Lees ook:Vaarwel asbak! 17: Alles went…
Lees ook:Vaarwel asbak! 20: De kans klein maken…
Lees ook:Vaarwel asbak! 10: Makkie?
Lees ook:Vaarwel asbak! (3): De gewenning
Lees ook:Vaarwel asbak! (2): Het voelt onwennig!
Wel volhouden he, mij was het niet gelukt. Ik ben na een volle week weer begonnen helaas